قطار سبک شهری مانیل
(تغییرمسیر از قطار سبك شهري مانيل)
| قطار سبک شهری مانیل | |
|---|---|
 | |
 A LRT-2 train at J. Ruiz Station. | |
| اطلاعات | |
| مالک | Light Rail Transit Authority |
| مکان | مانیل، فیلیپین |
| نوعی ترابری | قطارشهری |
| تعداد خطوط | ۲ |
| تعداد ایستگاه‌ها | ۳۱ |
| مسافران روزانه | تقریباً ۱٫۳ میلیون (۲۰۱۵)[۱] |
| وبگاه | Light Rail Transit Authority |
| اداره | |
| اداره‌کننده(ها) | خط ۱ (LRT-1): Light Rail Manila Corporation خط ۲ (LRT-2): Light Rail Transit Authority |
| تعداد قطارها | خط ۱ (LRT-1): BN/ACEC هیوندای روتم/ادترنز Kinki Sharyo/Nippon Sharyo خط ۲ (LRT-2): هیوندای روتم |
| فنی | |
| طول سیستم | ۳۳٫۴ کیلومتر (۲۰٫۸ مایل) (مجموع) LRT-1: ۱۹٫۶۵ کیلومتر (۱۲٫۲ مایل) LRT-2: ۱۳٫۸ کیلومتر (۸٫۶ مایل) |
| اندازه ریل | ۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) ریل استاندارد |
| میانگین سرعت | ۴۰ کیلومتر بر ساعت (۲۵ مایل بر ساعت) |
| حداکثر سرعت | ۸۰ کیلومتر بر ساعت (۵۰ مایل بر ساعت) |
قطار سبک شهری مانیل (انگلیسی: Manila Light Rail Transit System) سیستم قطار سبک شهری برقی در شهر مانیل، فیلیپین است.
این مترو که در تاریخ ۱ دسامبر ۱۹۸۴ تأسیس شده، دارای ۲ خط، ۳۱ ایستگاه و ۳۳٫۴ کیلومتر طول می‌باشد.
نقشه[ویرایش]
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- Allport, R. J. (1986). Appropriate mass transit for developing cities. Transport Reviews: A Transnational Transdisciplinary Journal, 6(4), 365–384. doi:10.1080/01441648608716636
- Asia Pacific Energy Research Centre (APERC). Institute of Energy Economics, Japan. (2008). Urban Transport Energy Use in the APEC Region – Benefits and Costs (PDF). Tokyo: Author. ISBN 978-4-931482-39-5. Archived from the original (PDF) on 2011-07-22.
- Dans, Jose P. Jr. (1990). "The Metro Manila LRT system: its future". In Institution of Civil Engineers (ed.). Rail Mass Transit Systems for Developing Countries. London: Thomas Telford. ISBN 0-7277-1560-7.
- Midgley, Peter. (1994-03-31). Urban Transport in Asia : An Operational Agenda for the 1990s (World Bank technical paper no. 224). Washington D.C. : World Bank. ISBN 0-8213-2624-4.
- Thomson, J.M. , R.J. Allport and P.R. Fouracre. (1990). "Rail mass transit in developing cities – the Transport and Road Research Laboratory study". In Institution of Civil Engineers (ed.). Rail Mass Transit Systems for Developing Countries. London: Thomas Telford. ISBN 0-7277-1560-7.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - United States Agency for International Development. (ژوئن ۲۰۰۵). Integrated Environmental Strategies – Philippines Project Report – Metropolitan Manila. Author. (With United States Environmental Protection Agency, NREL, and the Manila Observatory).
- Uranza, Rogelio. (2002). The Role of Traffic Engineering and Management in Metro Manila. Workshop paper presented in the Regional Workshop: Transport Planning, Demand Management and Air Quality, February 2002, Manila, Philippines. Asian Development Bank (ADB). Archived from the original on 2009-12-29.
- World Bank. (2001-05-23). "Project Appraisal Document for the Metro Manila Urban Transport Integration Project" (PDF). Author.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help)
پیوند به بیرون[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قطار سبک شهری مانیل موجود است.
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط-قطارشهری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |