قرمهسبزی
گونه | خورش |
---|---|
بخش | ناهار، شام |
خاستگاه | ایران |
خوراک ملی وابسته | ایران |
دمای سرو | گرم |
مواد اصلی | لوبیا قرمز، گوشت قرمز، تره، جعفری، شنبلیله، گشنیز، لیمو عمانی |
قورمهسبزی، قورمهسبزی، سبزی خورش یا خورش سبزی از خورشتهایی است که معمولاً با برنج (چلو) و پیاز سرو میشود.
اصالت[ویرایش]
قرمه به تعبیر دهخدا نوعی خورش مرکب از گوشت خردکرده، سبزی و لوبیا است.[۱] قرمهسبزی در سراسر ایران گسترش یافته و بنا بر هر منطقه متفاوت است.
روش پخت[ویرایش]
برای جا افتادن خورشت زمان زیادی نیاز است. این خورشت با سبزی قرمه (دربرگیرندهٔ: تره، جعفری، شنبلیله و گشنیز، اسفناج یا برگ چغندر - زمستان که فصل اسفناج است از اسفناج و هنگامی که برگ چغندر فراهم است، برگ چغندر بکار میرود)، لوبیا و لپه اعم از چشم بلبلی، قرمز یا چیتی، گوشت قرمز طبخ میشود. مزّهٔ ترش قرمهسبزی از لیمو عمانی گرفته میشود، که قبل از اضافه کردن به خورشت، چند دقیقه در آب جوش قرار میدهند تا تلخیاش کمی گرفته شود.
بزرگداشت[ویرایش]
در فضای مجازی و رسانهها برای قرمهسبزی بزرگداشت میگیرند که مصادف با اولین شنبه آذر ماه است.[۲] قرمهسبزی اولین غذای ایرانی است که در ماورای جو توسط یاسمین مقبلی پخته شد.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ «معنی "قرمه" در "لغتنامهٔ دهخدا"». لغتنامه دهخدا. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۶-۲۹.
- ↑ «تاریخچه ۵ هزارساله قرمه سبزی». ilna.ir. ۸ آذر ۱۳۹۴. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۷-۰۷.
- ↑ «قرمهسبزی ایرانی به فضا رفت». euronews. ۲۰۲۴-۰۲-۱۲. دریافتشده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۳.
- کنعانی، علی کنعانی و علیاکبری، مهین. هنر آشپزی بهارک. تهران: هدیه، ۱۳۶۲.
- نجاتی، فروغ. هنر آشپزی ایرانی. تهران: خشایار، ۱۳۷۴.
- هفتهنامهٔ سلامت، شمارهٔ ۲۵۶.