رضا غیابی

رضا غیابی
۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تداکس‌تهران ۲۰۲۳؛ عکس توسط مهدی برهمندپور از مجموعه تداکس‌تهران
زادهٔ	۱ تیر ۱۳۶۵ (۳۷ سال) ایران، تهران
تحصیلات	مدیریت، فناوری و کارآفرینی (MTE)، مهندسی صنایع و ام‌بی‌ای
محل تحصیل	اکول پلی‌تکنیک فدرال لوزان (EPFL)
پیشه	مشاور مدیریت، کارآفرین، نویسنده و مترجم
شناخته‌شده برای	برگزاری تداکس تهران
عنوان	فرصت‌آفرین
خانواده	خاندان غیابی شاملو
وبگاه	ghiabi.com

رضا غیابی (زاده ۱ تیر ۱۳۶۵) مشاور و کارآفرین ایرانی و یکی از چهره‌های اثرگذار در حوزه مشاوره مدیریت و نوآوری‌های تحول‌آفرین در ایران است. غیابی تحلیل‌گر پیشین شرکت PwC، برگزارکننده کنفرانس تداکس تهران، عضو شورای عالی ذی‌نفعان پست بانک ایران و دبیر محتوایی جشنواره اینوتکس است. او در خاندان غیابی شاملو چشم به جهان گشوده ‌است.

تحصیلات

• کارشناسی ارشد مدیریت، فناوری و کارآفرینی (MTE)؛ دانشگاه پلی‌تکنیک لوزان (EPFL)
• کارشناسی ارشد MBA گرایش فناوری اطلاعات؛ سازمان مدیریت صنعتی
• کارشناسی مهندسی صنایع گرایش تولید؛ دانشگاه آزاد اسلامی
• جامعه‌شناسی

بینش‌ها و گرایش‌ها

کار و فعالیت حرفه‌ای

به زعم رضا غیابی، ایرانِ بهتر زمانی ساخته می‌شود که شرکت‌های بهتری ساخته شوند. در زندگی حرفه‌ای هر انسانی وظیفه دارد حوزه تاثیر خود را بشناسد. کاری را پیدا کند که از طریق آن کار برای جامعه و خودش مفید است، از آن لذت ببرد و از همه مهم‌تر به تاثیرگذاری خود آگاه باشد. این اهمیت به تاثیرگذاری شوق کار کردن را در فرد ایجاد می‌کند. او معتقد است کار بهترین وسیله برای تعامل با جهان هستی و در نتیجه یادگیری و بهبودی است. فرد فعال لازم است به کار مشغول شود تا به وسیله کار کردن در عمل به موقعیت‌های یادگیری و رشد دست یابد. از نظر او انسان زمانی تشویق به انجام کاری می‌شود که در حوزه انجام کار خود «آزادی عمل موثر» داشته باشد. قسمتی از نگاه رضا غیابی به کار کردن تحت تأثیر متفکرانی چون سایمون سینک و بری شوارتس که ایده‌هایشان توسط تد معرفی شده‌اند قرار دارد. او در کتاب چهار فصل فرصت‌آفرینی، چهار ایده از این دو نویسنده را مورد بررسی و بسط به فرهنگ ایرانی قرار داده است و این چهار ایده را مبنای تفکرات لازم برای جامعه کاری ایران می‌داند:

• به چالش کشیدن پیش‌فرض‌های قدیمی در مورد کار؛ وام گرفته از کتاب «چرا ما کار می‌کنیم؟» اثر بری شوارتس
• یافتن و ساختن معنی‌ در کار؛ وام گرفته از کتاب «با چرا شروع کن!» اثر سایمون سینک
• افزایش توان مهارت انتخاب کردن؛ وام گرفته از کتاب «تناقض انتخاب» اثر بری شوارتس
• افزایش مهارت رهبری سازمانی؛ وام گرفته از کتاب «رهبران آخر غذا می‌خورند» اثر سایمون سینک

اکوسیستم استارتاپی

غیابی معتقد است اکوسیستم استارتاپی و اقتصاد دیجیتال از معدود روزنه‌های امید برای تحول اقتصاد ایران است. او می‌گوید آنچه زیر عنوان اکوسیستم استارتاپی ایران شناخته می‌شود زاده‌ی ناامیدی یک نسل از جوانان ایرانی از شرایط کاری بود که داشتند. به گفته او، در اوایل دهه ۹۰، این ناامیدی به همراه جوانی جمعیت و سطح تحصیلات بالا در کشور باعث مساعد شدن شرایط برای کارهای استارتاپی شد. او در کتاب امیدواری بی‌تدبیر می‌گوید: «من به عنوان یک دهه شصتی مشاهده می‌کردم که در آن زمان (حدود سال ۹۰) جوانان از شرایط کاری بسیار ناامید بودند و استارتاپ‌ها ناگهان مانند یک بارقه‌ی نوری برای کسانی بودند که دیگر از خارج رفتن خسته شده بودند یا توان آن را نداشتند، حتی بعضی از اشخاصی که می‌توانستند مهاجرت کنند به کشور بر می‌گشتند. غیابی در مورد رگولاتوری و ساماندهی نامناسب در این حوزه می‌گوید: «عبارت ساماندهی خیلی هم عبارت خوبی نیست، چون وقتی با پدیده‌ای به طور کامل آشنا نیستیم و می‌خواهیم آن را سامان ببخشیم، باعث می‌شود نتوانیم از تمام پتانسیل آن استفاده کنیم.»

تنظیم‌گری پدیده‌های نوظهور اقتصادی

غیابی در مورد در مورد رگولاتوری حوزه پدیده‌های نوظهور اقتصادی معتقد است پیچیدگی همیشه بد نیست، اما تعدد تصمیم‌گیران حاکمیتی و عدم وجود وحدت رویه در مورد استارتاپ‌ها و اکوسیستم دانش‌بنیان پیچیدگی مخرب ایجاد کرده است. وی با اشاره به اینکه رگولاتوری از بنگاه‌های نوآورانه در ریل‌گذاری مسیر پیش رو عقب افتاده است، معتقد است که این وضعیت هر روز رگولاتور را ناتوان‌تر و منفورتر می‌کند. وی راهکار رگولاتوری حوزه‌های نوظهور اقتصادی را در عبور از قانونگذاری خطی به غیرخطی می‌داند و مصادیقش را حاکمیت پلتفرم‌ها، نهادسازی‌های اجتماعی، وجود نمایندگان واقعی اکوسیستم در کانون‌های تصمیم‌گیری و موضع‌گیری هوشمندانه قانونگذار در حوزه‌های نوآوری می‌داند.

محدود کردن دسترسی به اینترنت و فناوری

به اعتقاد رضا غیابی دیوار کشیدن دور یک کشور برای اینکه مردم آن به فناوری و دانش روز دنیا دسترسی پیدا نکنند خیال خامی است که حتی ابرقدرت‌هایی مانند چین هم آن‌طور که تصور می‌کنند از پس آن برنیامده‌اند. اینکه دولت‌ها به بهانه حفظ و صیانت از امنیت ملی مردم کشور خود را محدود کنند هیچ مفهومی جز ضعف آن دولت‌ها در استفاده صحیح از فناوری و تکنولوژی و استفاده مفید از آن ندارد. وی اعتقاد دارد پیشبران طرح صیانت عملا برای فناوری‌هایی چون اینترنت استارلینک بازاریابی می‌کنند.

نخبه و نخبه‌گی

غیابی در بیانیه‌ای که زیر عنوان «بیانیه نخبه‌اندیشی» منتشر کرد می‌نویسد: یکی از معانی نسل‌کشی منکوب کردن و تضعیف نخبه‌های یک جامعه است. طرح پرسش (نخبه کیست؟) از این‌رو حائز اهمیت است که از یک‌سو افرادی با دغدغه‌ی مشترک را گرد هم می‌آورد و از سوی دیگر، توافقی جمعی ایجاد می‌شود در این‌باره که به‌کار بردن عنوان نخبه شایسته‌ی چه افرادی‌ست.

آثار و افتخارات

کتاب‌شناسی

عنوان	سال انتشار	نویسندگان / گردآورندگان	مترجم	ناشر
خواستم، شد: گفت‌وگو با لیلی گلستان	۱۴۰۲	رضا غیابی، نیوشا خطیب	ندارد	انتشارات پندار تابان
انتخاب شماست: فراخوانی جهت تغییر رویه	۱۴۰۱	کریستوفر پیترکا، سباستین مایکل	رضا غیابی	انتشارات پندار تابان
فرصت‌آفرینان: چگونه در تعامل با دیگران روابطی اثرگذار پرمعنا و لذت بخش داشته باشیم؟	۱۳۹۹	کر اندرسون	رضا غیابی	انتشارات پندار تابان
چهار فصل فرصت‌آفرینی: چهار ایده از دو سخنران TED	۱۳۹۵	رضا غیابی، نرگس جوکار، نوید خواسته	ندارد	نشر آزاد

برخی از مقالات

• رگولاتوری پدیده های نوظهور اقتصادی در ایران؛ آن طور که برازنده کارآفرینان کشور است
• مدرنیته اسلامی، اقتصاد سنتی
• تمرکززُدایی؛ پایانی بر دیکتاتوری نظام اقتصادی
• جهاد بی‌جهادی
• دیرپای‌گرایی: راهکار توسعه‌ی پایدار فردی، اجتماعی و اقتصادی

جستارهای وابسته

• تداکس تهران
• خاندان غیابی شاملو

پیوند به بیرون

صفحه توییتر رضا غیابی